Γραφολογία Τέχνη ή επιστήμη;
ΓΡΑΦΟΛΟΓΙΑ, ΤΕΧΝΗ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ;
ΡΕΝΝΑ ΝΕΖΟΥ – LA FISCER B.Sc.,ARCS
Περιοδικό “Graphology'” Τεύχος Νο 3, Ιανουάριος 1988
Το ερώτημα σε ποια από τις δύο αυτές κατηγορίες ανήκει η γραφολογία τίθεται , συχνά από εκείνους που είναι ολιγότερο εξοικειωμένοι με το θέμα. Είναι αληθές ότι η πρώτη εντύπωση της γραφολογίας μπορεί να είναι αυτή μιας «μυστικιστικής τέχνης» κάτι μάλλον παρόμοιο με την ενόραση ή την πρόβλεψη του μέλλοντος. Μια πλησιέστερη εξέταση του θέματος, εν τούτοις, σύντομα δηλώνει ότι αυτό δεν είναι αληθές. Η λέξη «επιστήμη» χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τον Έλληνα φιλόσοφο, Θαλή τον Μιλήσιο, το 600π.χ. Με την έννοια της «απολύτου και ακριβούς γνώσεως ενός «θέματος» και προέκυψε από την αναζήτηση της γνώσεως, κατανοήσεως και εξηγήσεως της αλήθειας. Αυτή η ιδέα, εν τούτοις, ήταν γνωστή στην Μεσοποταμία
ήδη από το 2000 π.χ.
Η επιστήμη χαρακτηρίζεται από έρευνα γνώσης σε αντίθεση με την «πίστη» ή με την γνώμη. Η επιστήμη, με την σύγχρονη σημασία της λέξεως, αποτελείται από ένα σύνολο θεωριών που μπορούν να προβλεφθούν και οι οποίες πρέπει να διαψευσθούν μέσω πειράματος εάν οι προβλέψεις τους είναι αληθείς. Αυτές οι θεωρίες δεν μπορούν να εκληφθούν ως αληθείς. Αυτές, απλώς όλο και περισσότερο είναι πιθανόν να αντανακλούν την αλήθεια όσο περισσότερες ανεπιτυχείς προσπάθειες γίνονται να τις διαψεύσουν.
Μία τέχνη αφ’ ετέρου καθορίζεται ως η επιδεξιότητα που αναπτύσσεται από την συνήθεια του να πράττει κανείς οτιδήποτε σαν αποτέλεσμα αποκτηθείσης γνώσεως παραδοσιακών κανόνων και πρακτικής. Δεν χαρακτηρίζεται από καμία έρευνα για την αλήθεια, αλλά μάλλον από μία προσπάθεια επιτυχίας σε εκτέλεση ενός έργου σύμφωνα , με αισθητικές ή πρακτικές βασικές αρχές οι οποίες ούτε συμπεραίνονται, μα ούτε τίθενται σε αμφιβολία από την λογική.
Η Γραφολογία βασίζεται σε νόμους που έχουν ερευνηθεί, θεωρίες που μπορούν να προβλεφθούν και βγαίνουν σαν συμπέρασμα των οποίων η ακρίβεια μπορεί να ελεγχθεί απλώς με την παρατήρηση του, εάν οι προβλέψεις τους επαληθεύονται. Δεν υπάρχει ίχνος πίστεως ή αναμφισβήτητου πίστεως, στην μελέτη χειρογράφου αναλύσεως.
Κατά συνέπεια η γραφολογία δεν είναι τέχνη αλλά επιστήμη. Εν τούτοις, δεν είναι σωστό να πούμε ότι μπορεί να συγκριθεί πλήρως με τις φυσικές επιστήμες. Διαφέρει από αυτές με τον ίδιο τρόπο όπως όλες οι ανθρώπινες επιστήμες, δηλαδή κατά το ότι οι όροι με τους οποίους διατυπώνονται οι θεωρίες ( οι λέξεις οι οποίες χρησιμοποιούνται στους κανόνες των θεωριών) επιδέχονται περισσότερες από μία ακριβή επεξήγηση. Αυτό το χαρακτηριστικό, εν τούτοις δεν εμποδίζει την ψυχολογία, την κοινωνιολογία, ή την θεολογία από του να χαρακτηρισθούν ως επιστήμες.
Ο μόνος τρόπος με τον οποίο η τέχνη αποτελεί τμήμα της γραφολογίας είναι το να κάνει πράξη την αποκτηθείσα γνώση και δεξιοτεχνία . Μεταξύ δύο γραφολόγων με παρόμοιο επίπεδο γνώσεων ο ένας μπορεί να διαμορφώσει ένα καλό πορτραίτο και ο άλλος ένα κακό πορτραίτο. Η διαφορά μεταξύ αυτών είναι «τέχνη ή επιδεξιότητα». Το ίδιο είναι αληθές, εν τούτοις, για όλες τις λοιπές επιστήμες, συμπεριλαμβανομένων των φυσικών επιστημών. Ένας φυσικός δεν χρειάζεται μόνο θεωρητική γνώση ή κανόνες για το πως θα ασχοληθεί με την έρευνα, αλλά τέχνη και επιδεξιότητα για να εκδώσει καλές δημοσιεύσεις και για να χαρακτηρισθεί πετυχημένος.